قوله تعالى: و لوْ أن أهْل الْکتاب آمنوا و اگر خوانندگان تورات بگرویدندى و اتقوْا و از خشم و عذاب خدا بپرهیزیدندى لکفرْنا عنْهمْ ما بستردیمى از ایشان و بپوشیدیمى سیئاتهمْ بدها و گناهان ایشان و لأدْخلْناهمْ و ما درآوردیمى ایشان را جنات النعیم (۶۵) در بهشتهاى ناز.
و لوْ أنهمْ أقاموا التوْراة و اگر ایشان تورات بپاى دارندى، و الْإنْجیل و اهل انجیل انجیل را، و ما أنْزل إلیْهمْ منْ ربهمْ و آنچه بدیشان فرو فرستادند از خداى ایشان لأکلوا منْ فوْقهمْ از زیر خود بخوردندى، و منْ تحْت أرْجلهمْ و از زیر پاى خویش بخوردندى. منْهمْ أمة مقْتصدة از ایشان گروهى است میانه و بچم نه بد، و کثیر منْهمْ و فراوانى از ایشان، ساء ما یعْملون (۶۶) بدا آنچه ایشان میکنند.
یا أیها الرسول اى پیغامبر فرستاده! بلغْ ما أنْزل إلیْک منْ ربک میرسان آنچه فرو فرستاده آمد بتو از خداوند تو، و إنْ لمْ تفْعلْ و اگر نرسانى فما بلغْت رسالته همچنانست که هیچ چیز از پیغامهاى وى نرسانده باشى، و الله یعْصمک من الناس و الله نگه دارد ترا از مردمان، إن الله لا یهْدی الْقوْم الْکافرین (۶۷) که الله راهنماى ایشان نیست که در علم وى کفر را اند.
قلْ گوى یا أهْل الْکتاب اى کتاب داران من و خوانندگان آن، لسْتمْ على شیْء بر هیچ چیز نیستید، حتى تقیموا التوْراة تا آن گه که بپاى دارید تورات را، و الْإنْجیل و انجیل را، و ما أنْزل إلیْکمْ منْ ربکمْ و شما که اهل قرآناید قرآن را و لیزیدن کثیرا منْهمْ و فراوانى را از ایشان بخواهد افزود، ما أنْزل إلیْک منْ ربک آنچه فرو فرستاده آمد بتو از خداوند تو، طغْیانا و کفْرا گران کارى و کفر، فلا تأْس على الْقوْم الْکافرین (۶۸) نگر تا اندوهگن نباشى بر گروه ناگرویدگان.
إن الذین آمنوا اینان که بگرویدند و الذین هادوا و ایشان که جهود شدند، و الصابئون و اینان که میان دو دیناند، و النصارى و ترسایان، منْ آمن بالله هر که از اینان بخداى بگروید، و الْیوْم الْآخر و بروز رستاخیز، و عمل صالحا و کار نیک کرد، فلا خوْف علیْهمْ بر ایشان بیم نیست،، و لا همْ یحْزنون (۶۹) و نه اندوهگن باشند هرگز.
لقدْ أخذْنا میثاق بنی إسْرائیل پیمان ستدیم از بنى اسرائیل، و أرْسلْنا إلیْهمْ رسلا و بایشان فرستادیم رسولانى، کلما جاءهمْ رسول هر گه که بایشان آمد فرستاده، بما لا تهْوى أنْفسهمْ بچیزى که ایشان در آن ناکام بودى و با نبایست، فریقا کذبوا گروهى را از فرستادگان دروغ زن گرفتند، و فریقا یقْتلون (۷۰) و گروهى را میکشند.
و حسبوا و چنان پنداشتند ألا تکون فتْنة که ایشان را آزمایش نخواهد بود، فعموا و صموا تا کور شدند و کر شدند، ثم تاب الله علیْهمْ آن گه الله ایشان را با خود خواند، و آگاهى داد و قومى را توبت داد ثم عموا و صموا کثیر منْهمْ باز کور شدند و کر فراوانى از ایشان و الله بصیر بما یعْملون (۷۱) و الله بینا است بآنچه مىکنند.